Χρειαζόμαστε μια αναγέννηση. Όχι φυσικά υπό το εθνικιστικό πρήσμα ορισμένων. Ούτε όμως μία τεχνολογική αναγέννηση. Μια απαρχή της ανθρωπιστικής σκέψης ύπο ένα νέο πρίσμα. Μέχρι τώρα οι ανθρωπιστικές επιστημές, όπως και η ιατρική, ήταν περιχαρακωμένες στο δικό τους τρόπο σκέψης. Δε δεχόταν την επιρροή των μαθηματικών και της φυσικής. Αντίθετα τώρα βλέπουμε τη κβαντομηχανική να εισρέει στο πεδίο της λειτουργίας του εγκεφάλου και κατ'επέκταση να προσπαθεί να απαντήσει το ερώτημα της ελευθερίας της σκέψης. Οι φιλόσοφοι δε μπορούν πλέον να παράγουν τίποτε καινούριο, αναμοχλεύουν τα παλιά. Ακόμη κι αν το αρνούνται τα μαθηματικά επηρεάζουν όλες τις πτυχές τις φιλοσοφίες.
Ένα εκλογικό σύστημα πλειοψηφίας είναι στη βάση του μη δημοκρατικό. Γιατί; Ας πάρουμε το εξής παράδειγμα των 100 ψηφοφόρων. Οι 40 ψηφίζουν για τον Α. Οι 30 για το Β και οι άλλοι 30 για το Γ. Αυτοί που ψήφισαν για το Β, αν δεν έβγαινε ο Β θα προτιμούσαν το Γ και όχι τον Α. Αυτοί που ψήφισαν για το Γ, αν δεν έβγαινε ο Γ θα προτιμούσαν το Β και όχι τον Α. Και αυτοί που ψήφισαν για τον Α, αν δεν έβγαινε ο Α θα προτιμούσαν το Β και όχι το Γ. Αμεσως αμέσως παρατηρούμε ότι τον Α τον θέλουν λιγότεροι (40) από αυτούς που τον αντιπαθούν (30+30). Και καταλήγουμε σε ένα κλίμα τόσο κοινωνικής όσο και πολιτικής αντιπάθειας. Αν όμως λάβουμε υπόψην τις δεύτερες προτιμήσεις των ψηφοφόρων τότε ο Β έχει 40 από αυτούς που θα ψήφιζαν τον Α συν 30 από αυτούς που θα ψήφιζαν το Γ (συν φυσικά τους δικούς του 30) και κανένα που τον αντιπαθεί. Δηλαδή όλοι θα προτιμούσαν το Β από τον Α!!!
Φυσικά τα πράγματα δεν είναι τόσα απλά, αλλά αυτό που θέλω να δείξω είναι η ανάγκη να αναθεωρήσουμε τον τρόπο σκέψης μας γενικότερα. Η αθηναϊκη δημοκρατία ήταν δημοκρατία όχι μόνο λόγω της άμεσης ψήφου, αλλά επείδη οι πολίτες είχαν το δικαίωμα του εξοστρακισμού. Σήμερα αυτό δεν υπάρχει.